ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΜΙΛΙΑ ΝΤΕΛ ΒΑΓΙΕ

Με βάφτισαν Εμίλια ντελ Βάγιε Κλάρο, έτσι εμφανίζομαι στα κατάστιχα της ενορίας της Λα Μισιόν. Η μητέρα μου επέμενε στο «Ντελ Βάγιε» και ο δον Πάντσο επέβαλε και το επίθετο «Κλάρο», επειδή εγώ δεν ήμουν ένα τυχαίο μπάσταρδο αλλά η κόρη που πάντα ήθελε να έχει. Σαν Φρανσίσκο, 1866. Μια Ιρλανδή δόκιμη μοναχή, έπειτα από έναν τραγικό και θυελλώδη έρωτα με έναν Χιλιανό αριστοκράτη, γεννάει μια κόρη που την ονομάζει Εμίλια ντελ Βάγιε. Η Εμίλια μεγαλώνει κάτω από τη σκέπη ενός τρυφερού πατριού και γίνεται μια ανεξάρτητη και αυτάρκης γυναίκα. Προκειμένου να ακολουθήσει το πάθος της για τη συγγραφή, αψηφά τους κοινωνικούς κανόνες. Στην ηλικία των δεκαέξι, αρχίσει να εκδίδει λαϊκά, φτηνά αναγνώσματα με ανδρικό ψευδώνυμο, και κάποια στιγμή στρέφεται στη δημοσιογραφία πείθοντας έναν συντάκτη στην εφημερίδα San Francisco Examiner να την προσλάβει. Εκεί συνεργάζεται με άλλον έναν ταλαντούχο ρεπόρτερ, τον Έρικ Γουίλαν. Προσπαθώντας να αποδείξει ότι μπορεί να τα καταφέρει, αρπάζει την ευκαιρία να καλύψει τον εμφύλιο πόλεμο στη Χιλή, μαζί με τον Έρικ. Κι εκεί ανακαλύπτει σιγά σιγά την αλήθεια για τον πατέρα της και για τις ρίζες της. Καθώς ο πόλεμος μαίνεται, η Εμίλια θέτει σε κίνδυνο την ίδια της τη ζωή, αμφισβητώντας την ταυτότητα αλλά και το πεπρωμένο της. Μια γοητευτική ιστορία και μια αλησμόνητη ηρωίδα από μια συγγραφέα που μιλάει στην καρδιά.