Το μέτρο του ηρωισμού

Ο Ιάσονας είναι παιδί ακόµα όταν, άπειρος στη θάλασσα όσο και στη ζωή, µαζί µε τους Αργοναύτες συντρόφους του σαλπάρει µε το καράβι τους, την Αργώ, το πρώτο που κατασκευάστηκε ποτέ από ανθρώπινα χέρια, προς τη µακρινή Κολχίδα αναζητώντας το θρυλικό χρυσόµαλλο δέρας. Για να επιστρέψει, αργότερα, µε τη Μήδεια στην Ελλάδα, µέσα στον φόβο, στους πειρασµούς και στις παγίδες που κρύβει ένα µακρύ ταξίδι στο ανοιχτό πέλαγος.

Η ιστορία που αφηγείται ο Απολλώνιος ο Ρόδιος στα Αργοναυτικά και που η Αντρέα Μαρκολόνγκο ζωντανεύει στις σελίδες που ακολουθούν είναι η οικουµενική και πάντα επίκαιρη ιστορία της ευαίσθητης µετάβασης στην ενήλικη ζωή ενός αγοριού κι ενός κοριτσιού, τα οποία βρίσκουν το «µέτρο του ηρωισµού» µέσα από το ταξίδι και την αγάπη. Είναι επίσης η αφήγηση της δύσκολης τέχνης του αποχωρισµού, καθώς εγκαταλείπουν τη στεριά και διασχίζουν το σύνορο που όλοι καλούµαστε να διαβούµε κάθε φορά που κάτι σπουδαίο µάςσυµβαίνει και µας αλλάζει για πάντα. Για να ωριµάσουµε, ανεξάρτητα απ’ τα χρόνια που κουβαλάµε στην πλάτη.

«Αν µε ρωτούσαν σήµερα ποιος είναι ο καλύτερος πρεσβευτής της ελληνικής γλώσσας και των αξιών του πολιτισµού, όπως αυτές αποτυπώνονται στη µεγάλη ελληνική λογοτεχνία, θα έλεγα, χωρίς κανέναν δισταγµό, η Αντρέα Μαρκολόνγκο. […] Η Μαρκολόνγκο βουτάει στον µύθο της Αργοναυτικής Εκστρατείας, του Ιάσονα και του χρυσόµαλλου δέρατος για να διερευνήσει την έννοια του ήρωα, του πρώτου, του άριστου, κάνοντας προβολές στον σύγχρονο κόσµο. “Το να ξανασηκώνεσαι είναι πιο ηρωικό από το να µην πέφτεις ποτέ” λέει η Μαρκολόνγκο. Λέει ακόµη: “Ήρωας, σύµφωνα µε τους Έλληνες, δεν είναι αυτός που τερµατίζει πρώτος, αλλά αυτός που δε βγαίνει ποτέ δεύτερος σε σχέση µε αυτό που είναι και πιστεύει”. Μότο στη δουλειά της Αντρέα Μαρκολόνγκο είναι µια παρατήρηση του Ίταλο Καλβίνο για το “κλασικός”: δεν είναι ο παλιός αλλά ο ανεξάντλητος». Νίκος Μπακουνάκης, Το Βήµα

«Η Μαρκολόνγκο πιστεύει ακράδαντα πως η αρχαία σοφία έχει κάτι επείγον να µας πει και πρέπει να το ακούσουµε. Αυτό µας εξηγεί στο Μέτρο του ηρωισµού. Πρέπει να την ακούσουµε…» εφ. Le Monde

«Η Αντρέα Μαρκολόνγκο έχει µια ασύλληπτη εξοικείωση µε τους κλασικούς, που συνδυάζεται µε την ελαφράδα της γενιάς της, όλες οι “επιταγές” του Μισέλ ντε Μονταίν, όµως, είναι εδώ: η ταπεινότητα όχι µόνο να ξέρουµε ποιος είναι ο άλλος, αλλά και να τον αποδεχόµαστε, το κουράγιο να αγαπάµε, η χαρά της µετάδοσης της σοφίας για το παράξενο ταξίδι της ζωής. Η σοφία και η χάρη της θα µας συνοδεύουν για καιρό». Andre Aciman