ΚΡΥΦΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ

Η συ­ζή­τη­ση ήταν θυ­ελ­λώ­δης.

«Τι πά­τε να κά­νε­τε, ποι­ος θα προ­στα­τεύ­σει τα σύ­νο­ρά σας; Εσείς δεν έχε­τε στρα­τό, δεν έχε­τε συ­ναλ­λαγ­μα­τι­κά απο­θέ­μα­τα, δεν έχε­τε νό­μι­σμα, πού πά­τε, πώς θα επι­βι­ώ­σε­τε;»

Στην κρα­τι­κή έπαυ­λη, στην Αχρί­δα, ο Σλό­μπο­νταν Μι­λό­σε­βιτς εξα­γρι­ω­μέ­νος τα ψέλ­νει στον Κί­ρο Γκλι­γκό­ρωφ, για την από­φα­ση των Σκο­πί­ων να ακο­λου­θή­σουν τον δρό­μο της Σλο­βε­νί­ας και της Κρο­α­τί­ας, δη­λα­δή να απο­σχι­στούν. Στις 27 Δε­κεμ­βρίου του 1991 δέ­χτη­κε ένα τη­λε­φώ­νη­μα από τον Μι­λό­σε­βιτς, ο οποί­ος του ζη­τού­σε να συ­να­ντη­θούν στην Αχρί­δα για να συ­ζη­τή­σουν «για τις σχέ­σεις και το μέλ­λον της πε­ρι­ο­χής».

Πή­γε παίρ­νο­ντας μα­ζί του και τον Βα­σί­λι Το­πουρ­κόφ­σκι, στε­νό συ­νερ­γά­τη του, νε­α­ρό ανερ­χό­με­νο αστέ­ρι της γι­ου­γκοσ­λα­βι­κής πο­λι­τι­κής, αγ­γλο­μα­θή και εκ­πρό­σω­πο, μέ­χρι την ανε­ξαρ­τη­σία της ΣΔ της Μα­κε­δο­νί­ας, στο συλ­λο­γι­κό προ­ε­δρείο της ενι­αί­ας Γι­ου­γκοσ­λα­βί­ας.

«Ο Μι­λό­σε­βιτς ήρ­θε συ­νο­δευ­ό­με­νος από τον τό­τε πρό­ε­δρο της ομο­σπον­δί­ας, Μπό­ρισ­λαβ Γι­ό­βιτς, και τον υπουρ­γό Εξω­τε­ρι­κών Βλά­ντο Γι­ο­βά­νο­βιτς», αφη­γεί­ται ο Το­πουρ­κόφ­σκι.

«Το κλί­μα ήταν βα­ρύ. Οι Σέρ­βοι μάς το δή­λω­σαν ανοι­χτά ότι ήταν απο­γο­η­τευ­μέ­νοι, δεν πί­στευ­αν ότι εμείς οι Μα­κε­δό­νες θα απο­κο­βό­μα­σταν και θα κά­να­με δι­κό μας κρά­τος. Μί­λη­σε πρώ­τος ο Γι­ό­βιτς, ο οποί­ος μας προ­ει­δο­ποί­η­σε ότι, αν δεν εντα­χθού­με σε μια συ­νο­μο­σπον­δία των 4 (Σερ­βία, Μαυ­ρο­βού­νιο, Βοσ­νία, Μα­κε­δο­νία) –λύ­ση που προ­ω­θού­σε η σερ­βι­κή πλευ­ρά–, θα ξε­σπού­σε στη Βοσ­νία φο­βε­ρός πό­λε­μος. Εμείς όμως είχα­με δι­ε­νερ­γή­σει το δη­μο­ψή­φι­σμα για την ανε­ξαρ­τη­σία και αυτό τους το υπεν­θύ­μι­σα, ενώ ο Γκλι­γκό­ρωφ τούς τό­νι­σε πως οι Σέρ­βοι πρέ­πει να κα­τα­νο­ή­σουν το δι­καί­ω­μα του μα­κε­δο­νι­κού λαού να απο­κτή­σει το δι­κό του κρά­τος», μου είπε ο Το­πουρ­κόφ­σκι.

«Και πώς θα τα βρεί­τε με τους Έλ­λη­νες και τους Βουλ­γά­ρ