Η θυσία

«Βασιλέα! Άνδρας Έλληνας θα μας νικήσει. Το αρχικό γράμμα του ονόματός του αντιστοιχεί στο πέμπτο γράμμα του λακωνικού αλφαβήτου. Οι συμπολίτες του ήδη μήδισαν. Τώρα, αρχηγέ, η προδοσία. Δίχως αυτήν, οι στρατιές των βαρβάρων ίσως ηττούντο. Θα τους αποτελείωναν και οι μολυσματικές ασθένειες. Όμως εμείς εμμένουμε, ω βασιλέα μου και στρατηγέ!» είχε αποκαλύψει στον Λεωνίδα, έντρομος μετά τη θυσία της αίγας, ο οιωνοσκόπος Μεγιστίας. Αλλά ο Λεωνίδας γνώριζε. Το είχε προφητεύσει η γοητευτική φίλη του, Δελφίνη. Και ο χρησμός που είχε δώσει η Πυθία των Δελφών ήταν ξεκάθαρος· «Ή η Σπάρτη θα καταστραφεί ή ολόκληρη η γη του Λακεδαίμονα θα θρηνήσει τον θάνατο ενός βασιλιά του οίκου του Ηρακλή». Ως γνωστόν ο αρχιστράτηγος των ελληνικών δυνάμεων ήταν πρίγκιπας των Ηρακλειδών.

Τώρα ο Λεωνίδας ξαγρυπνά στις Θερμοπύλες. Του Αυγούστου 20. Πανσέληνος. Την επαύριον θα διεξαχθεί η τελευταία μάχη· θα τελεστεί η προδιαγεγραμμένη θυσία: Χίλιοι περίπου Έλληνες πολεμιστές αντιμέτωποι με τη μεγαλύτερη στρατιά που αντίκρισε ποτέ η ανθρωπότητα.

Στην αγρυπνία του ο Λεωνίδας κατακλύζεται από μνήμες και νοσταλγεί. Ο έρωτας και ο γάμος με τη γυναίκα του, ο οκτάχρονος γιος του Πλείσταρχος με την ανεπτυγμένη διαίσθηση, ο πατέρας του και η αφοσίωσή του στη γυναίκα του, την οποία πιεζόταν από την Πολιτεία να εγκαταλείψει ως άτεκνη. Η σχέση του με την κόρη Μεσσήνιων αιχμαλώτων, τη Δελφίνη, η φιλία με τον εκπεσόντα βασιλιά της Σπάρτης, μετέπειτα σύμβουλο του Ξέρξη, Δημάρατο. Η επεισοδιακή γέννηση του τελευταίου και η θλιβερή φυγή του. Ο ισχυρός βασιλιάς Κλεομένης, ετεροθαλής αδερφός του Λεωνίδα, και η σύγκρουσή του με τους Εφόρους. Ο βίαιος θάνατός του. Η γνωριμία του Λεωνίδα με την υπέροχη Αιθιοπίδα, Άμπα, το γράμμα με το φυλαχτό που αυτή του έστειλε όταν εκστράτευε, η σημαντική συνάντηση με τον σεβάσμιο είλωτα Ανθέα, η εξαδέλφη του Ευδώρα, φαρμακοπώλις και μουσικός, που πέθανε από αγάπη, οι σύντροφοι, το χιούμορ του, η Σπάρτη, οι εορτές, οι μάχες, το ιερό της Ωραίας Ελένης όπου λατρευόταν σαν θεά, ένα θαύμα της.

Και μύθοι, θρύλοι, αρχαίες παραδόσεις. Τέλος, η άφιξη στις Θερμοπύλες. Οι πρώτες συγκρούσεις. Οι προσφορές του Ξέρξη στον Λεωνίδα. Το πρώτο θύμα του πολέμου. Δυο μέρες φονικών συγκρούσεων, κατά τις οποίες οι Έλληνες νικούσαν κατά κράτος.

Το βιβλίο γραφόταν επί τρία χρόνια από την Ελένη Σαραντίτη και χρησιμοποιήθηκαν πολλές πηγές. Σκοπός της συγγραφέα ήταν να προσεγγίσει τον άνθρωπο Λεωνίδα και να κάνει γνωστό στον αναγνώστη αυτόν τον πραγματικά αξιοθαύμαστο άντρα που έζησε μες στην αγάπη και για την αγάπη οδηγήθηκε στον δρόμο της θυσίας.