ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΩΜΑ (ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ)

Η Ελλάδα είναι μία μικρή σε έκταση χώρα, παραδοσιακά δεμένη με το γαλάζιο χρώμα. Στην άκρη της Ευρώπης, η σημαία της, ο ουρανός της, το φως, την τυλίγουν απ άκρη σ άκρη σε μία γαλανή λάμψη. Αυτό τουλάχιστον υπαγορεύει η γλώσσα του συναισθήματος, μίας κοινής παρακαταθήκης που έχει διαμορφώσει η κληρονομιά των ανθρώπων της, ένα άθροισμα βλεμμάτων σε αναρίθμητες γενιές. Αν η Ελλάδα είναι ένα κομμάτι γαλάζιου, τότε ας τη φανταστούμε πάνω στον χάρτη. Από πάνω, στο βορρά είναι τα Βαλκάνια, με το πράσινο των λειβαδιών και το γκρίζο των βουνοκορφών. Ανατολικά, η Μικρά Ασία μπλέκει σαν ένα ανατολίτικο χαλί τα καφεκόκκινα χρώματα της γης. Νότια, η Αίγυπτος και η Λιβύη θυμίζουν χρυσές αμμουδιές. Και στη Δύση, η Ιταλία, με το άλικο, το βερυκοκί, το χρώμα της σκουριάς και των αμπελώνων, στις μελαγχολικές προσόψεις των μπαρόκ σπιτιών της. Για τους Έλληνες, η χώρα τους είναι ελαφριά σαν τον αφρό του Αιγαίου Πελάγους, αιθέρια και διαχρονική, ενώ την ίδια στιγμή, έχει το βάρος ενός αρχαίου κίονα, υπόλευκου πια από τις βροχές και το λιοπύρι. Θα μπορούσε κανείς να δει τη σύγχρονη Ελλάδα σαν μία διασταύρωση της Μικράς Ασίας και της Νότιας Ιταλίας ή σαν μία προσέγγιση των Βαλκανίων με τη Βόρεια Αφρική, αλλά σε κάθε περίπτωση, θα έχει χάσει τη γεύση της αλήθειας. Η Ελλάδα, περισσότερο ίσως από άλλες αρχαίες χώρες, έχει πέρα από τη σύγχρονη υπόστασή της ως ένα κράτος της Ευρωζώνης, μία δεύτερη φύση, εξαϋλωμένη στο χρόνο και υπερπροστατευμένη από το συναίσθημα. Αν για την υπόλοιπη Δύση, η κληρονομιά της Ελλάδας αποτελεί στερεή παρακαταθήκη και κληρονομιά, για τους ίδιους τους Έλληνες αποτελεί καθημερινότητα με την οποία παλεύουν με αισθήματα περηφάνειας και δέους. Και αν για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους η αρχαιότητα είναι η Ελλάδα, για τους Έλληνες η αρχαιότητα είναι ένα κομμάτι της Ελλάδας. Ένα από τα πολλά της πρόσωπα.