Όταν ήρθαν για εμένα (Λέσχη Αλλόκοτων Πλασμάτων, βιβλίο 2)

«Μελίνα, τι λόγια είναι αυτά; ?ε θα σώσουµε εµείς τον κόσµο!»

«Κάνεις λάθος, µαµά. Εµείς θα τον σώσουµε. Και εµείς!»

«Ε λοιπόν ένας καινούριος δήµιος είναι εκεί έξω. Εκµεταλλεύεται τις νέες τεχνολογίες. Σπέρνει ψέµατα και συκοφαντίες. Καλλιεργεί συνειδητά το µίσος, ώστε να θερίσει µε την ησυχία του ζωές. Ήδη οι πρόσφυγες έχουν µπει στο στόχαστρό του. Αλλά δε θα µείνει εκεί. Είναι αχόρταγος. Και έχει µυριάδες πιστούς. Κι εµείς, παιδιά µου, είµαστε τα ιδανικά θύµατα. Είµαστε τα αλλόκοτα πλάσµατα, που απειλούν –έτσι θα πουν– τις αξίες και τη συνοχή της κοινωνίας». Ο Μάρκο ένιωθε το πτερύγιό του να σαλεύει και να πονάει ελαφρά. Το γνώριζε αυτό το συναίσθηµα. Ήταν ο φόβος.

Η δεύτερη χρονιά στο Μυστικό Καταφύγιο προµηνύεται συναρπαστική. Η διεύθυνση του σχολείου έχει επιτρέψει τη χρήση του ίντερνετ και, φυσικά, τα περισσότερα παιδιά λιώνουν µπροστά στις οθόνες. Ο Μάρκο και η Μελίνα, πάλι, βιώνουν κάτι πρωτόγνωρο. Φαινοµενικά δεν ταιριάζουν καθόλου. Κι όµως, µια αλλόκοτη έλξη τούς φέρνει όλο και πιο κοντά.

Την ίδια ώρα, στον έξω κόσµο έχει ξυπνήσει ένας παλιός εφιάλτης. Μια οργάνωση, µε αρχηγό τον µυστηριώδη Πίτερ Κρούγκερ, σπέρνει µεθοδικά ψέµατα και µίσος. Προς το παρόν έχει βάλει στο στόχαστρό της πρόσφυγες και ξένους. Άραγε θα αρκεστεί σ’ αυτούς; Το σκοτάδι ολοένα και απλώνεται. Κάποιοι πρέπει να το σταµατήσουν.