Νεφελοκοκκυγία

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ “Όλο το φως που δεν μπορούμε να δούμε” (Βραβείο Πούλιτζερ)

Η Νεφελοκοκκυγία είναι ένα μυθιστόρημα ύμνος στη φαντασία και στη συμπόνια, που διαδραματίζεται στην Κωνσταντινούπολη του 15ου αιώνα, σε μια μικρή πόλη της πολιτείας του Άινταχο σήμερα και σε ένα διαστρικό σκάφος στο εγγύς μέλλον, κάποιες δεκαετίες μετά. Ο Ντορ δημιούργησε ένα υπέροχο μωσαϊκό από εποχές και τόπους με συνδετική ύλη αυτή καθαυτή την ιδιότητά μας να συνδεόμαστε – με τη φύση, μεταξύ μας, με εκείνους που έζησαν πριν από εμάς και με εκείνους που θα είναι εδώ όταν εμείς θα έχουμε πια φύγει.
Η δεκατριάχρονη Άννα είναι ορφανή, ζει μέσα στα επιβλητικά τείχη της Κωνσταντινούπολης σε ένα σπίτι με γυναίκες που κεντούν άμφια. Αχόρταγα περίεργη, η Άννα μαθαίνει να διαβάζει, και σε αυτή την πόλη, που φημίζεται για τις βιβλιοθήκες της, ανακαλύπτει ένα βιβλίο: την ιστορία του Αίθωνα, ο οποίος λαχταρά να μεταμορφωθεί σε πουλί για να μπορέσει να πετάξει σε έναν ουτοπικό παράδεισο στον ουρανό. Έξω από τα τείχη βρίσκεται ο Ομίρ, ένα χωριατόπουλο, εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του. Τον επιστράτευσαν μαζί με τα αγαπημένα του βόδια στον στρατό του σουλτάνου. Οι δρόμοι τους διασταυρώνονται. Πεντακόσια χρόνια αργότερα, σε μια βιβλιοθήκη στο Άινταχο, διαδραματίζεται μια άλλη πολιορκία: ο ογδονταεξάχρονος Ζίνο, που έμαθε ελληνικά ως αιχμάλωτος πολέμου, ετοιμάζει με μια ομάδα πέντε παιδιών μια θεατρική διασκευή της ιστορίας του Αίθωνα, που διασώθηκε ως εκ θαύματος μέσα στους αιώνες. Κρυμμένη στα ράφια της βιβλιοθήκης βρίσκεται μια βόμβα, που τοποθέτησε ένας θυμωμένος ιδεολόγος έφηβος, ο Σέυμορ. Και σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον, στο διαστρικό σκάφος Άργος, η Κόνστανς είναι μόνη της σε μια κάψουλα κι αντιγράφει πάνω σε κομμάτια από σάκους την ιστορία του Αίθωνα, που της διηγήθηκε ο πατέρας της. Δεν έχει πατήσει ποτέ το πόδι της στη Γη.

«Ελπίζω πως οι αναγνώστες μου θα ανακαλέσουν κάποιες από τις μυριάδες συνδέσεις που μας καθορίζουν: με τους προγόνους μας, με τους γείτονές μας, με τα άλλα έμβια όντα, με όλα τα παιδιά που θα γεννηθούν. Πιστεύω ότι όσο περισσότερο μπορέσουμε να “θυμηθούμε” ότι όλοι είμαστε πάνω στην ίδια βάρκα, τόσο αποτελεσματικότερα θα μπορέσουμε να φαντασιωθούμε, να αναγνωρίσουμε, να θυμηθούμε τελικά τους δεσμούς μας –με τα βακτήρια στα σπλάχνα μας, με τα πουλιά έξω από τα παράθυρά μας, με το φαγητό στο πιάτο μας, με τα παιδιά του μέλλοντός μας– και τόσο καλύτερα θα είμαστε».  Άντονυ Ντορ

«Αυτό το θαυμάσιο βιβλίο είναι σαν σφαιρικός αστρολάβος – ένα όργανο πλοήγησης που έχει σχεδιαστεί για να ανακαλύπτει τον κόσμο».  Επιτροπή National Book Award

«Η Νεφελοκοκκυγία δε μοιάζει με κανένα άλλο βιβλίο. Φτάνεις στο τέλος και το μόνο που θέλεις είναι να το ξεκινήσεις πάλι από την αρχή…»  Diana Furchtgott-Roth, Forbes

«Η Νεφελοκοκκυγία είναι ένα σπάνιο επίτευγμα και ένα απολαυστικό ανάγνωσμα. Σε έναν κόσμο όπου η φύση και οι ιστορίες είναι πολυτιμότερες από ποτέ, το υπέροχο αυτό βιβλίο είναι γνώση, είναι χαρά, είναι έμπνευση».  Melissa Katsoulis, The Times (UK)

«Μια αχειροποίητη τοιχογραφία. Πάνω απ’ όλα ο Ντορ μάς θυμίζει όλους τους τρόπους με τους οποίους είμαστε δεμένοι με τον φυσικό κόσμο».  Bethanne Patrick, Los Angeles Times